خواستم همسفر قلبم باشی نه یک رهگذر بی وفا

پیش خود میگفتم تویی نیمه گمشده من ، اما بعد فهمیدم که هم تو را گم کردم هم نیمه ی دیگر خودم را

خواستم خزان زندگی ام را بهاری کنی ، بهار نیامد و همیشه زندگی ام رنگ پریشانی داشت

به ظاهر قلبت عاشق بود و مهربان ، اما انگار درونت حال و هوای پشیمانی داشت

خواستم همیشگی باشی ، اما دل کندی از من خسته و تنها

بدجور شکستی قلبم را ، من که به هوای قلب با وفایت آمده بودم ، بدجور گرفتی حالم را

اگر باشی یا نباشی فرقی ندارد برایم 

حالا که نیستی ، میبینم چقدر فرق دارد بود و نبودت

روزهای با تو بودن گذشت و رفت ، هر چه بینمان بود تمام شد و رفت

عشقت را به خاک سپردم و قلبت را فراموش ، اما هنوز آتش غم رفتنت در دلم نشده خاموش

بینمان هر چه بود تمام شد ، آرزوهایی که با تو داشتم همه نقش بر آب شد 

این خاطره های با تو بودن بود که در دلم ماندگار شد

ماندگار شد و دلم را سوزاند ، کاش هیچ یادگاری از تو در دلم نمی ماند

خواستم همسفر قلبم باشی نه یک رهگذر بی وفا 

من چقدر ساده بودم که قلبم را به تو سپردم بی هوا

ماندنی نبودی ، تو سهم من نبودی

رهگذری بودی که سری به قلب ما زدی ، آن را شکستی و رفتی

و اشک

وخاطراتی مبهم از گذشته

و احساسی که ماند در کوچه های خیس سادگی ام

فرصت با تو بودن توهمی شیرین بود

خواب کودکانه ی من

و تو ماندی در خاطرم

بی آنکه تو را

چه قدر سخت است که با آشناترینت بیگانه باشی

بعد از این همه عبور کبود

قول میدهم دیگر قدر خلوتهایم را بدانم

امشب آرام نشستم

زل زدم به دیوار

غرق شدم تو یه سری فکر

شایم رویا نمی دونم

تا به خودم اومدم دیدم صورتم خیس شده

به همین سادگی

این روزهایم به تظاهر می گذرد

تظاهر به بی تفاوتی

تظاهر به بی خیالی

به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست ... اما

چه سخت می کاهد از جانم این نمایش

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم

هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم

هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره

هنوزم میگم خدایا کاشکی برگرده دوباره

ببار بارون

ببار بارون که اینجا شکل زندونه ...ببار بارون

ببار بارون دل بی طاقتم خونه ... ببار بارون

ببار بارون ، یکی عشقش رو گم کرده

ببار بارون قرار گریه برگرده

از این بهتر نمیشه فکر من باشی

تو هم انگار قرار دیگه تنها شی

نمیدونم چرا بد شد ، چرا از خوبیام رد شد

شاید بازم بیاد خونه ، بگه بی من نمیتونه

اونو یادم میاری تو ...باید بازم بباری تو

ببار بارون تو با آوازمنو یاد چشاش بنداز ...ببار بارون

ببار بارون ... من اینجا گیج و داغونم ... ببار بارون

ببار بارون ... که بی عشقش نمیتونم ... ببار بارون

ببار بارون

تیک تیک ثانیه ها در گوش دقایق می خوانند و

دقایق برای ساعتها نجوا می کنند

ساعتها ، روزها را به بازی می گیرند و

روزها ، ماه ها را و

ماه ها ... سالها را

و این چنین می شود که ایام می گذرند

و من روزهای بی قراری و دلتنگی و تنهایی را با هزار روایت بی الفبا از حضور تو ترسیم میکنم و

میگویم

انگار همین دیروز بود

...دیشب در خلوت تنهاییم آهسته بی تو گریستم

...کاش صدای هق هق گریه ام را باد به تو می رساند

.تا بدانی " بی تو " چه میکشم

کاش قاصدک این پیغام را به تو میرساند که امید و آرزوهایم بی تو

آهسته آهسته در حال فرو ریختن است

...می دانی

...آدم های ساده

...ساده هم عاشق می شوند

...ساده صبوری می کنند

...ساده عشق می ورزند

...ساده می مانند

...اما سخت دل می کنند

...آن وقت که دل می کنند

...جان می دهند